بدانکه نعمت، یا باید بواسطه ولایت امیرالمومنین علی علیه السلام تتمیم و تکمیل شود یا تا ابد بصورت نعمت ناقص باقی نخواهد ماند و مبدل به نقمت می گردد. بنابراین در موضوع نعمت، امر، دائر میان نعمت کامل و نعمت ناقص نیست بلکه دائر میان نعمت و نقمت است همانگونه که رحمانیت که قوه رحیمیت است یا بدنبال پذیرش آن توسط مخلوق فعلیت پیدا می کند و مبدل به رحیمیت می شود یا بر اثر مخالفت با آن مبدل به مغضوبیت می گردد.