در جریان آفرینش انسان بعنوان خلیفه خداوند بر زمین و اعتراض فرشتگان که “ا تجعل فیها من یفسد فیها و یسفک الدماء ؟” این گونه نبود که فرشتگان تنها یزیدیان را در صحنه باطن و ملکوت عالم مشاهده کردند و حسینیان را ندیدند بلکه آنان تنها مقطع غلبه یزیدیان بر حسینیان یا اغلبیت دوزخیان نسبت به بهشتیان را شهود کردند و گفتند آنچه را گفتند و آنچه را خداوند به نص انی اعلم ما لا تعلمون می دانست و فرشتگان نمی دانستند غلبه نهایی و قطعی حسینیان یا همان بهشتیان بر یزیدیان یا همان دوزخیان بود. بر این مبنا محور اصلی رسالت امام حسین علیه السلام در قیام و شهادت آن حضرت اثبات درستی و حکیمانه بودن آفرینش انسان بوده است.