علت العلل رفتارها و مواضع آقای دکتر سروش

بسم الله الرحمن الرحیم
اگر گفته شود چرا این آقای دکتر سروش حتی یک کلمه علیه اسرائیل و صهیونیزم و یهودیت سیاسی و ایدئولوژیک که همان صهیونیزم است سخن نمی گوید لکن همواره زبانش در نقد و نقض اسلام سیاسی و ایدئولوژیک و حکومت اسلامی و ولایت فقیه دراز و صدایش بلند است؟ پاسخ این است که ایشان انسانی است بشدت اخلاقی و منضبط و هرگز حاضر نیست برخلاف رسالت علمی که برای خود قائل است، وارد حوزه دیگری بشود و رسالت ایشان تنها نقد اسلام سیاسی و ایدئولوژیک است و نه یهودیت سیاسی و ایدئولوژیک. اگر گفته شود ایشان با مطلق سیاسی و ایدئولوژیک کردن دین اعم از یهودیت و اسلام مخالف است، پاسخ این است که بسیار خوب چرا ایشان بصورت توامان اسرائیل و جمهوری اسلامی ایران که یکی یهودیت را سیاسی و ایدئولوژیک کرده و دیگری اسلام را محکوم نمی کند؟ پاسخ این است که علاوه بر آنکه محکوم ساختن اسرائیل خارج از رسالت یا ماموریت محوله به ایشان است، این امر در متن واقع و نفس الامر، غیر ممکن است یعنی محال است که کسی بتواند در آن واحد مخالف اسرائیل و جمهوری اسلامی ایران باشد کما اینکه محال است بتواند موافق هر دو باشد زیرا که فلسفه وجودی اسرائیل، حاکمیت یک دین منسوخ است که نزد خداوند، عدم حاکمیت و ذمی بودن آن مطلوب است و فلسفه وجودی جمهوری اسلامی، حاکمیت یک دین ناسخ و زنده است که نزد خداوند، حاکمیت آن مطلوب و ذمی بودنش حرام است و ایندو نقیضینی هستند که اجتماع و ارتفاعشان محال است. بنابراین می ماند که بگوییم علت العلل رفتارها و مواضع آقای دکتر سروش موافقت با حاکمیت یهود و مخالفت با حاکمیت اسلام است. حال اینکه آیا انسان می تواند مسلمان باشد و به محکومیت و تحت ذمه بودن اسلام باور داشته باشد، پرسشی است که پاسخ به آن نیازمند بررسی جداگانه ایست.
سید محمد قائم مقامی
26 آذر 1400