در پاسخ به مسئله وجود شر در عالم و نسبت آن با خداوند که خیر محض است، گفتن این سخن که شر اساسا وجود ندارد، فلسفه بافی و پاک کردن صورت مسئله است و گفتن اینکه شر خالقی دارد مستقل از خالق خیر، گبری گری و انحراف است و گفتن این سخن که شر به نحوی از انحاء به خداوند باز می گردد، کفر گویی است و گفتن این سخن که شر وجود دارد اولا، خالق شر همان خالق خیر است ثانیا و اینکه شر در عین آنکه مخلوق خداوند است در عین حال خداوند مطلقا از آن منزه است، عین توحید و تسبیح خداوند و پاسخ حق به مسئله وجود شر است.