به منظور کسب معارف و آداب لازم برای زیست ابدی در جوار خداوند، خداوند متعال زندگی دنیوی انسان ها را به دوره هایی نظیر شک، تنهایی، وسعت و تنگی رزق، سلامت و بیماری تقسیم میکند و گواهی توفیق در طی هر یک از این مراحل اقامه نمازهای یومیه است. نمازهای یومیه هم زمینه ساز کسب معارف و هم سند توفیق در گزراندن این دوره هاست. لذا عدم توجه و یا نیمه تعطیل گذاشتن این نمازها، برای مومن حاصلی جز به تعویق افتادن کسب معارف و آداب لازم به مراحل برزخ و قیامت که با دشواری های بسیار و در عین حال درجات نازلتری همراه است نخواهد داشت.
مهدی عرفانی