میان اسماء و اوصاف حسنای خداوند سبحان سه وصف اصلی است که عبارتند از: نخست، وصف وجود که جمال و کمال محض است و دوم وصف وجدان که همان ادراک و شهود وجود است و سوم، وصف وجد که همان سرور و ابتهاج حاصل از این ادراک است. میان این سه وصف که در صقع ذات عین یکدیگر و عین ذات مقدسند بلا ترتیب و بلا حصول، اگر قرار باشد یکی را علت و یا دلیل ایجاد و آفرینش و اظهار خود برای غیر بدانیم، باید به وصف سوم اشاره کنیم و بگوئیم خداوند از آنجا که ذاتی مسرور و مبتهج است اراده فرمود تا دیگری نیز وجود داشته باشد تا آن دیگری بقدر ظرفیت و قابلیت خود از این سرور و ابتهاج که حاصل ادراک و شهود جمال محض است برخوردار گردد.